تولد اولین بادکنک
نخستین نمونه ابتدایی بادکنک توسط کشیشی پرتغالی‌تبار به نام بارتولومئو دو گوسماو، اهل برزیل اختراع شد. این وسیله برای نخستین‌بار در تاریخ ۸ اوت ۱۹۰۷ در تالار Casa da Índia شهر لیسبون و در مقابل دربار پرتغال به نمایش درآمد.
تحولات علمی و صنعتی بادکنک
در سال ۱۸۲۴، مایکل فارادی نوعی بادکنک رزینی تولید کرد که با گاز هیدروژن پر می‌شد و در آزمایش‌های علمی کاربرد داشت. پس از آن، در سال ۱۸۴۷ جی. جی. اینگرام بادکنکی مشابه نمونه‌های امروزی ساخت، اما تولید انبوه این وسیله تا سال ۱۹۳۰ آغاز نشد.
کشورهای تولیدکننده بادکنک
- آمریکا: دارای بادکنک‌های باکیفیت بالا اما با هزینه صادرات بالا.
- تایلند: جزو برترین تولیدکنندگان بادکنک با تنوع و کیفیت عالی.
- مالزی و ترکیه: فعال در صنعت بادکنک، اما نسبت به تایلند کیفیت پایین‌تری دارند.
- ایران: تولید داخلی محدود به بادکنک‌آرایی است و کیفیت آن هنوز با نمونه‌های خارجی فاصله دارد.
- چین: پیشرفت چشمگیر درتولید بادکنک، با تنوع بالا و قیمت مناسب. برخی برندهای چینی بسیار مرغوب هستند.
مدت زمان قابل استفاده بودن بادکنک
بادکنک‌های چاپ‌شده در صورتی که در بسته‌بندی‌های مناسب نگهداری شوند، تا دو سال کیفیت خود را حفظ می‌کنند. این بسته‌بندی‌ها معمولاً شامل ۱۰۰ عدد بادکنک با سوراخ‌های تهویه هوا هستند.
پس از گذشت زمان، بادکنک‌ها ممکن است دچار چسبندگی شوند و احتمال ترکیدن آن‌ها هنگام باد کردن افزایش یابد.
ویژگی‌های بادکنک باکیفیت
- فاقد سوراخ و آسیب فیزیکی
- ثبات رنگ در زمان باد شدن
- ماندگاری بالا در شرایط مناسب (حدود یک ماه پس از باد شدن)
- عدم چسبندگی در حالت قبل از باد شدن
- نرخ ترکیدن کمتر از ۲٪ در صورت باد شدن صحیح
- ضخامت مناسب که از بیرون داخل آن مشخص نباشد
بادکنک‌هایی که قبل از استفاده به هم می‌چسبند یا داخل آن‌ها از بیرون دیده می‌شود، نشان‌دهنده کیفیت پایین آن‌هاست و برای استفاده‌های حرفه‌ای توصیه نمی‌شوند